Armando is
86 jaar. Hij schrijft al decennialang gedichten. Na vrij dikke dichtbundels als
‘Het gedoe’ en ‘Het wel en wee’ verscheen vorig jaar dit bescheiden boekwerk
bij de kleine uitgeverij Koppernik.
De thema’s zijn
constant, de kwaliteit is hoog. Het gedicht ‘Lente’ waarin hij “een pril begin”
beschrijft, begint met de woorden: “ ’t Is lente, ’t is lente”. Het eindigt met
de volgende regels:
Een
barmhartig schouwspel,
op weg naar
een luchtig stervensuur.
Mooi is ook
het titelgedicht ‘Waarom’.
Niet zeggen
wat er was,
wat
verzwegen werd,
verbannen
naar de tralies
van de
trots
Waarom?
Moet het
nog hoger?
Is het niet
hoog genoeg?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten