Sandro Veronesi – In de ban van mijn vader

Sandro Veronesi is een Italiaanse schrijver. Hij schrijft essays, gedichten, romans en werkt voor de televisie. Veronesi is veel vertaald en won diverse prijzen. In Nederland is hij vooral bekend geworden door zijn succesvolle en verfilmde boek ‘Kalme Chaos’.

De vader-kind-relatie is een belangrijk thema in zijn werk. ‘In de ban van mijn vader’ is uit 2000 en werd vertaald in 2001 door Rob Gerritsen. Hier wordt de verhouding tussen vader en zoon gezien door de ogen van de zoon, Gianni Orzan. Hij is gelukkig getrouwd, heeft een zoontje en schrijft kinderboeken.

Op een avond wordt hij op een vreemde manier benaderd door een nogal ongure man. De man is gewapend en Gianni lijkt ontvoerd te worden. Als de man zegt “eindelijk heeft de kleine Francesco leren fietsen”, iets wat niemand buiten het gezin kan weten, slaat de paniek bij Gianni toe; zijn gezin is in gevaar.

Dit is het begin van een verhaal dat blijft rondtollen. Als lezer wordt je diverse malen op het verkeerde been gezet. De stijl van het boek  past zich aan bij de situatie. Als later in het boek bij de hoofdpersoon de stoppen doorslaan laat Veronesi de leestekens achterwege om de stresssituatie extra te benadrukken.

Op de vlucht voor de man vanwege het ‘incident’ bedenkt Gianni dat dit op een nogal gevoelige periode in zijn leven gebeurt, en wel om drie redenen: zijn vader is pas gestorven, hij moet een nieuw boek schrijven zonder inspiratie te hebben en de belangrijkste, hij lijkt zichzelf niet meer te kennen. Het idee wat hij van zichzelf heeft wankelt.

Dit is het hoofdthema van het boek: dingen kunnen heel anders zijn dan je denkt. De ongure man komt terug en zegt een vriend van zijn overleden vader te zijn. Hij vertelt dat zijn vader iemand anders was dan iedereen dacht, een Russische spion en zelfs van geboorte Rus. Op de achterflap staat dit gegeven ook al, dus ik onthul niet teveel over de inhoud van het boek.

‘In de ban van mijn vader’ vervolgt met de innerlijke zoektocht van Gianni in confrontatie met de nieuwe waarheden die de onbekende man hem voorhoudt. Veronesi werkt dit uitstekend uit. Je wordt verrast als lezer en leeft mee met Gianni’s kantelend wereldbeeld.

Over de verhaallijnen zal ik verder niet te veel verklappen. Wel wordt zijn huwelijk op de proef gesteld en leert hij zijn vrouw anders kennen. En de roman bevat allerlei zijpaden, die het verhaal krachtiger maken. Er is bijvoorbeeld een vloeker die elke dag om dezelfde tijd zijn geschreeuw laat klinken over de balkons.

Prachtig is ook de scene in een visrestaurant waarbij ‘de oude vriend’ Gianni probeert te overtuigen van de waarheid rond zijn vader. Een sexy dienstertje brengt het overvloedige eten. De snelle gedachten van Gianni sluiten feilloos aan bij de situatie waarin hij zich bevindt.

Leuk is tenslotte dat Gianni schaker is geweest en af en toe vergelijkingen maakt met zijn geestestoestand en zijn ervaringen op het schaakbord. Helaas zijn de schaaktermen gebrekkig vertaald.

Aan het einde van de roman komt alles goed, of toch niet. Gianni/Veronesi citeert de tekst van een lied van Lucio Battisti:

“Ach wat is het leven

Alles gebeurt toch

Om heel andere redenen…”